Druga runda Polish Masters Championship za nami. Na amerykańskim torze Indianaplis rywalizowało łącznie trzydziestu czterech kierowców. Zwycięzcą został Adrian Scholtyssek (PMC Adi), a zaraz za nim uplasował się włoski kierowca teamu Scuderia Pit Corse (Xbacco8635). W klasyfikacji drużynowej na pierwszym miejscu plasuje się Pachura Moto Center E-Sports z trzydziestoma dziewięcioma punktami przewagi nad Scuderia Pit Corse. Zapraszamy do przeczytania wywiadów z czterema kierowcami, którzy odpowiedzą na parę pytań dotyczących wyścigu. Wywiady będą przeprowadzane po każdej z rund, z co najmniej trzema wybranymi kierowcami. Zachęcamy również kierowców do czynnego uczestnictwa w wywiadach i podsyłania swoich zgłoszeń.
Marcin Piekarz: to twój pierwszy wyścig w lidze PMC, jakie są twoje wrażenia?
Mariusz Suchocki (admiralsuchy): wrażenia? Nie wiem jak je opisać. Są ogromne. Podejście organizatorów na najwyższym poziomie. Pamiętam stare ligi gdzie wchodziliśmy do lobby, odpalaliśmy wyścig i heja. Teraz? Profesjonalna organizacja w kwestii audiowizualnej ze streamem i komentatorami na żywo, lektura regulaminu, zasad, dostosowywanie handicupu do ścigających się samochodów, safety car i jeszcze multum sponsorów. Cała ta otoczka sprawia, że jedziesz w czymś "większym".
Miałeś pewne przygody podczas wyścigu, możesz o nich opowiedzieć?
Przygód było co nie miara przez całe dziewięć pierwszych okrążeń. Start miałem słaby poprzez "niestety" włączoną kontrolę trakcji, która troszkę mocniej zadziałała przy ruszaniu i zadławiła silnik przez co spadłem o jedną lub dwie pozycje w pierwszych sekundach wyścigu. Na szczęście pamięć mięśniowa dopisała i dogoniłem mojego ulubionego rywala Oskara Kochanowskiego (UMP Hornet) z którym mam podobny poziom umiejętności "za kierownicą" i mieliśmy piękną walkę z wymianami pozycji. Niestety co dobre szybko się kończy i podczas dziewiątego okrążenia w siódmym zakręcie kierowca za mną "zaspał" na dohamowaniu i ucierpiałem lądując poza torem. Reszta wyścigu odbyła się bez większego optymizmu gdyż straciłem duży dystans do stawki, która stety/niestety trzymała dobre tempo.
Marcin Piekarz: w poprzednim wyścigu udało ci się dostać do najlepszego lobby, jak się czułeś jadąc z czołówka i jakie były twoje wrażenia z wyścigu?
Bartosz Suma (Sumeczek8278): dla wielu kierowców jeżdżących na co dzień w drugim lobby, dostanie się do najlepszej szesnastki jest marzeniem. Mi udało się je spełnić przy okazji drugiego wyścigu sezonu PMC na torze Indianapolis. Nie będę ukrywać, że byłem tym nieco zaskoczony, ponieważ poziom obecnej ligi jest bardzo wysoki. Jazda wśród najlepszych dawała ogromną satysfakcję i radość. Niestety moje tempo wyścigowe odbiegało nieco od kierowców przede mną, więc walki na torze nie było zbyt wiele, jednak bawiłem się świetnie i mam nadzieję, że nie była to moja ostatnia wizyta w czołówce.
Kolejny wyścig na torze Barhurst, czego możemy się od ciebie spodziewać?
Barhurst to bardzo wymagający tor, na którym nigdy nie czułem się zbyt pewnie. Dlatego razem z Naszym zespołem (SRT – Silesian Racing Team) ciężko trenujemy, aby pozostać konkurencji. Osobiście liczę, że po udanym wyścigu na Indy, uda mi się utrzymać wysoką dyspozycję i ponownie auto z numerem #104 pojawi się w najlepszej szesnastce. Na pewno dołożę wszelkich starań, aby właśnie tak się stało.
Marcin Piekarz: jak przebiegała twoja walka w lobby drugim?
LukaszRei: trochę ciężko nazwać mój wyścig walką. Nie licząc pierwszych kilku okrążeń, to moja rywalizacja tej rundy, odbyła się w osamotnieniu i bylem oddalony od konkurentów o jakieś 5-15 sekund. Po kwalifikacjach, byłem dosyć pozytywnie nastawiony, bo zazwyczaj podczas nich byłem wolniejszy o jakaś sekundę, niż podczas treningów. W wyścigu postawiłem na dość wczesny pierwszy pit stop, by uniknąć tłoku na wczesnym etapie wyścigu i choć sam plan nie był zły, to jednak wykonanie było tragiczne. Zbyt późne do hamowanie na zakręcie poprzedzającym zjazd do alei serwisowej, a także utrata zimnej krwi i chęć odrobienia kosztowały mnie co najmniej 10 sekund. Potem prowadziłem samotną jazdę aż do mety. Choć nadrabiałem tempem, to jednak nie udało mi się nawiązać walki i kolejne zmiany pozycji odbywały się poprzez pit stopy, co było także spowodowane spinem w środkowej fazie wyścigu.
Wieku przypuszcza, ze nadchodzący wyścig będzie jednym z najcięższych w sezonie, jak ty się do tego odnosisz?
Może nie będzie to najcięższy wyścig, ale jako tor na pewno. Pętla Bathurst Circuit posiadająca 23 zakręty, jest bardzo trudna i wymagająca ogromnego skupienia oraz precyzji. Tor od zakrętu 4 do 18, jest bardzo ciasny i granicę toru stanowią głównie bandy, prze co potrafi naprawdę bardzo brutalnie ukarać, nawet za drobne błędy, straty powinny wynosić od kilku sekund do nawet kilku minut. W sumie nie trzeba samemu popełnić błędu, by być stratnym, a jeśli kilka pojazdów będzie dość blisko siebie, to jest spora szansa na karambol. Ta runda może być dość ważna w klasyfikacji końcowej, ponieważ zależności od strategii i zaistniałych sytuacji podczas rundy, można zdobyć lub stracić sporo punktów.
Marcin Piekarz: w drugim lobby udało ci się wywalczyć drugie miejsce, jak ci się jechało?
Bartek Pietrzyk (ARP Franklin): na torze Indianapolis jechało mi się bardzo dobrze. Czego nie mogę powiedzieć o pierwszym wyścigu na torze Suzuka, gdzie wszystko poszło nie tak. Niestety było kilka błędów i szansa na pierwsze miejsce oddalała się z każdym okrążeniem. Mimo wszystko mogę zaliczyć wyścig do udanych i już z niecierpliwością czekam na następny wyścig który z pewnością będzie dużym wyzwaniem
Tuż są tobą uplasował się twój kolega z zespołu. Jak wygląda wasza współpraca i czego spodziewasz się podczas kolejnej rundy?
A co do współpracy z kolegą z zespołu jest wszystko na najwyższym poziomie, wspólne treningi, ustawienia samochodów oraz wymiana doświadczeń. Liczę na to, że na torze Bathrust też będę czuł presję ze strony ARP Hejkum i skończymy na dwóch pierwszych miejscach.
Autor: Marcin Piekarz
